غلغلیچه گه

غلغلیچه گه . [ غ ِ غ ِ چ َ / چ ِگ َه ْ ] (اِ مرکب ) غلغلیجگاه . غلغلیجگه :
چنان بدانم من جای غلغلیچه گهش
کجا به مالش اول فتد به خنده خریش .
لبیبی (از نسخه ای از فرهنگ اسدی با تصحیح مؤلف لغت نامه ).
رجوع به غلغلیجگه و غلغلیج شود.