فجفجهلغتنامه دهخدافجفجه . [ ف َ ف َ ج َ / ج ِ / ف ُ ف ُ ج َ / ج ِ ] (اِ) سخنی که در افواه افتد بطریق اخفاء، و سخن با هم آهسته گفتن ، و این معرب پچ پچه است . (غیاث ). رجوع به پچ پچ و پچ پچه شود.
