فریاد خاستن
لغتنامه دهخدا
فریاد خاستن . [ ف َرْ ت َ ] (مص مرکب ) فریاد برآمدن . ناله برخاستن . فریاد برخاستن . بلند شدن آواز و ضجه ٔ کسی . (یادداشت بخط مؤلف ) :
به شهر اندرون بانگ و فریاد خاست
به هر برزنی آتش و باد خاست .
به شهر اندرون بانگ و فریاد خاست
به هر برزنی آتش و باد خاست .
فردوسی .