نستوه

نستوه . [ ن َ ] (اِخ ) نام یکی از نجبای ایران در زمان خسروپرویز. (از فرهنگ ولف ) :
یکی بنده بد شاه را شادکام
خردمند و بیدار و نستوه نام .

فردوسی .

چو بندوی خراد لشکرفروز
چو نستوه لشکرکش نیوسوز.

فردوسی .