پیشه

پیشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) رسنی باشد که آنرا از لیف خرما تابند. (برهان ). || قسمی از نی که شبانان نوازند و آنرا توتک خوانند. (برهان ) . و ظاهراً درین معنی مصحف نیشه ، نی چه است . یَراع . (السامی ) :
با تاج خسروی چه کنی از گیا کلاه
با ساز باربد چه کنی پیشه ٔ شبان .

خاقانی (از جهانگیری ).

زآن نی که از آن پیشه کنی ناید جلاب .

خاقانی (از آنندراج ).