چست گویی

چست گویی . [ چ ُ ] (حامص مرکب ) بدیهه گویی . سخن گفتن زود و بالبداهه اعم از نظم یا نثر. بالبداهه گفتن شعر :
به چست گویی ، سحر حلال در ره شعر
چنان نمایم کز مای یا دماوندم .

سوزنی .