کفته

کفته . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) شکفته . (فرهنگ فارسی معین ) :
لبت گویی که نیم کفته گل است
می و نوش اندر او نهفتستی .

طیان .

بسبزه درون لاله ٔ نوشکفته
عقیق است گویی به پیروزه اندر.

فرخی .

گل سرخ نوکفته بر بارگویی
برون کرده حوری سر از سبزچادر.

ناصرخسرو (از فرهنگ فارسی معین ).

و رجوع به ماده ٔ قبل شود.