کین ستاندن

کین ستاندن . [ س ِ دَ ] (مص مرکب ) کین ستدن . انتقام کشیدن :
ببخش ای شاه دریادل بکوش ای خسرو عادل
که گاه بخشش و کوشش دهی زرّ و ستانی کین .

امیرمعزی (از آنندراج ).

رجوع به کین ستدن شود.