گره بر
لغت‌نامه دهخدا
گره بر. [ گ ِ رِه ْ ب ُ ] (نف مرکب ) گره برنده . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). || طرار و آن شخصی است که در این زمان به کیسه بر اشتهار (شهرت ) دارد. (برهان ) (آنندراج ) :
توانگر ز رهزن بود ترسناک
تهی کیسه را از گره بر چه باک ؟
ز گنج خانه ٔ سلطان کجا خبر دارد
گره بری که ز بهر دو فلس طرار است .
توانگر ز رهزن بود ترسناک
تهی کیسه را از گره بر چه باک ؟
امیرخسرو.
ز گنج خانه ٔ سلطان کجا خبر دارد
گره بری که ز بهر دو فلس طرار است .
امیرخسرو.
