گلوبستهلغتنامه دهخداگلوبسته . [ گ ُ / گ َ ب َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) کنایه از ساکت و خاموش . (آنندراج ) : چو فریاد را در گلو بست راه گلوبسته به مرد فریادخواه .نظامی .