آب دوغ
لغت‌نامه دهخدا
آب دوغ . (اِ مرکب ) ماستی با آب بسیار، گشاده کرده :
کسی را کو تو بینی درد سرفه
بفرمایش تو آب دوغ و خرفه .
- امثال :
بخیه به آب دوغ زدن ؛ رنجی بیفائده بردن .
کسی را کو تو بینی درد سرفه
بفرمایش تو آب دوغ و خرفه .
طیان .
- امثال :
بخیه به آب دوغ زدن ؛ رنجی بیفائده بردن .
