آب رخ

آب رخ . [ ب ِ رُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اعتبار. جاه . آبرو :
آب رخ زآب پشت بگریزد
کآب پشت آب رویها ریزد.

سنائی .

در جستن نان آب رخ خویش مریزید
در نار مسوزید روان از پی نان را.

سنائی .

خاقانیا ز نان طلبی آب رخ مریز
کآن حرص کآب رخ برد آهنگ جان کند.

خاقانی .

- آب رخ بردن کسی را ؛ آبرو ریختن او را.