آتش گیره
لغتنامه دهخدا
آتش گیره . [ ت َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) آتش افروزنه :
شه آتشدان و آتش گیره این مشت عوان خس
که بهر خانمانها سوختن باشند اعوانش .
|| چخماق .
شه آتشدان و آتش گیره این مشت عوان خس
که بهر خانمانها سوختن باشند اعوانش .
جامی .
|| چخماق .