آخرزمان
لغت‌نامه دهخدا
آخرزمان . [ خ ِ زَ ] (اِ مرکب ) آخرالزّمان . قسمت واپسین از دوران که بقیامت پیوندد :
خواهم شدن بکوی مغان آستین فشان
زین فتنه ها که دامن آخرزمان گرفت .
از آن زمان که فتنه ٔ چشمت بمن رسید
ایمن ز شر فتنه ٔ آخرزمان شدم .
- پیغمبر آخرالزمان یا آخرزمان ؛ رسول خاتم ، صلوات اﷲعلیه .
- مهدی آخرزمان ؛ مهدی موعود علیه السلام .
خواهم شدن بکوی مغان آستین فشان
زین فتنه ها که دامن آخرزمان گرفت .
حافظ.
از آن زمان که فتنه ٔ چشمت بمن رسید
ایمن ز شر فتنه ٔ آخرزمان شدم .
حافظ.
- پیغمبر آخرالزمان یا آخرزمان ؛ رسول خاتم ، صلوات اﷲعلیه .
- مهدی آخرزمان ؛ مهدی موعود علیه السلام .
