آخرکلغتنامه دهخداآخرک . [ خ ُ رَ ] (اِ مصغر) آخُرِ خُرد. || (اِ مرکب ) ترقوه . چنبر گردن . آخُره : تیغ تو تیز نیست که شد خنک توسنی (کذا)درخورد او بگردن خصم آخرک بود.امیرخسرو.