آرد
لغت‌نامه دهخدا
آرد. (اِ) نرمه و آس کرده یا نرم کوفته ٔ حبوب چون جو و گندم و برنج و نخود و باقلا. دقیق . طحین . طحن . آس . پِسْت . لوکه :
گیا همچو دانه ست و ما آرد او
چو بندیشی و این جهان آسیاست .
بی آرد می شود بسوی خانه زآسیا
آنکو نبرده گندم و جو به آسیا شده ست .
گفت لحم و دنبه گر یابم که خواهد داد آرد
گفتم آنکو آسیای چرخ گردان ساخته .
تا آرد ز خمره بار بربست
پیچان شده ام چو تیر تتماج .
|| تقصیر. (برهان ).
- آرد باقلا .
- آرد برنج .
- آرد جو ؛ دقیق الشعیر.
- آرد جو بریان کرده ؛پیَه . سویق الشعیر.
- آرد سبوس دار ؛ خشکار.
- آرد سپید ؛ ارده ٔ کنجد سفید. لکد.
- آرد شدن ؛ نرم گشتن به آس یا هاون و جز آن .
- آرد کردن ؛ نرم کردن به آس یا یانه و امثال آن . اِجشاش . طحن .
- آرد کنار ؛ سویق النبق .
- آرد گندم ؛ دقیق الحنطه .
- آرد میده ؛ سمید.
- آرد نخود ؛ آس کرده ٔ آن .
- آرد نخودچی ؛ نرم کوفته و بیخته ٔ آن که از آن شیرینی پزند و در کوفته کنند.
- مثل آرد ؛ سخت نرم کرده .
- امثال :
آرد بدهن گرفته بودن ؛ آنجایی که باید سخن گفتن خاموش بودن .
ما آرد خود را بیختیم آردبیز خود را آویختیم ؛ نوبت جوانی ، نوبت تحصیل نام ، نوبت شوی نو یا زن نو کردن من گذشته است .
گیا همچو دانه ست و ما آرد او
چو بندیشی و این جهان آسیاست .
ناصرخسرو.
بی آرد می شود بسوی خانه زآسیا
آنکو نبرده گندم و جو به آسیا شده ست .
ناصرخسرو.
گفت لحم و دنبه گر یابم که خواهد داد آرد
گفتم آنکو آسیای چرخ گردان ساخته .
کاتبی ترشیزی .
تا آرد ز خمره بار بربست
پیچان شده ام چو تیر تتماج .
بسحاق اطعمه .
|| تقصیر. (برهان ).
- آرد باقلا .
- آرد برنج .
- آرد جو ؛ دقیق الشعیر.
- آرد جو بریان کرده ؛پیَه . سویق الشعیر.
- آرد سبوس دار ؛ خشکار.
- آرد سپید ؛ ارده ٔ کنجد سفید. لکد.
- آرد شدن ؛ نرم گشتن به آس یا هاون و جز آن .
- آرد کردن ؛ نرم کردن به آس یا یانه و امثال آن . اِجشاش . طحن .
- آرد کنار ؛ سویق النبق .
- آرد گندم ؛ دقیق الحنطه .
- آرد میده ؛ سمید.
- آرد نخود ؛ آس کرده ٔ آن .
- آرد نخودچی ؛ نرم کوفته و بیخته ٔ آن که از آن شیرینی پزند و در کوفته کنند.
- مثل آرد ؛ سخت نرم کرده .
- امثال :
آرد بدهن گرفته بودن ؛ آنجایی که باید سخن گفتن خاموش بودن .
ما آرد خود را بیختیم آردبیز خود را آویختیم ؛ نوبت جوانی ، نوبت تحصیل نام ، نوبت شوی نو یا زن نو کردن من گذشته است .
