آسمان

آسمان . [ س ْ / س ِ ](اِ) نام روز بیست وهفتم یا بیست وپنجم و بعضی بیست وششم گفته اند از هر ماه فارسی . و در این روز نیک است بسفر دور شدن و نشاید هیچ کار دیگر کردن :
مه بهمن و آسمان روز بود
که فالم بدین نامه پیروز بود.

فردوسی .

آسمان روز ای چو ماه آسمان
باده نوش و دار دل را شادمان .

مسعودسعد.

و این بیت مسعود مثال برای روز 27 است و بس . || در تداول عوام ، صحو. هوای بی ابر. || (اِخ ) نام فرشته ٔ موکل تدبیر امور و مصالح آسمان روز :
همه ساله ز اشتادو از آسمان
تن و جانْت با شادی و کامتان (کذا).

فردوسی (از جهانگیری ).

|| نام فرشته ٔ موکل بر ممات یعنی عزرائیل . (برهان ).