آشفته روزگارلغتنامه دهخداآشفته روزگار. [ ش ُ ت َ / ت ِ زْ / زِ ] (ص مرکب ) آشفته روز : دست نوازشی چو بزلف آشنا کنی غافل مشو ز صائب آشفته روزگار.صائب .
