آشکوب
لغتنامه دهخدا
آشکوب . (اِ) (از پهلوی آشکپ ، سقف . بام . مرتبه و طبقه ٔ بناء) طبقه و مرتبه ٔ خانه . آشیان . آشکو. بربار. برباره . برواره :
بر آشکوب نخستینْش دست فکرت من
بزیر پای فلک را چو نردبان افکند.
|| هر یک از طبقات نه گانه ٔ آسمان :
روان ساعدماضی چو خواجه بار دهد
ز آشکوب نهم میکند تماشائی .
|| سقف . آسمانه . || مُهره و رگه های چینه . || آسمان . فلک .
بر آشکوب نخستینْش دست فکرت من
بزیر پای فلک را چو نردبان افکند.
کمال اسماعیل .
|| هر یک از طبقات نه گانه ٔ آسمان :
روان ساعدماضی چو خواجه بار دهد
ز آشکوب نهم میکند تماشائی .
شرف شفروه .
|| سقف . آسمانه . || مُهره و رگه های چینه . || آسمان . فلک .