آشیب و شیب

آشیب و شیب . [ ب ُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) این صورت در بیت ذیل بضبط بعض نسخ شاهنامه آمده است ، و در بعض دیگر آسیب با سین مهمله بجای آشیب دارد، و معنی آن ظاهراً رنج و تعب و مانند آن باشد :
چنین است گیتی پر آشوب و شیب
پس ِ هرفرازی نهاده نشیب .

فردوسی .

و بگمان من کلمه ٔ اول آشیب و کلمه ٔ دوم تیب است ، صورتی از شیب و تیب .