آفرید

آفرید. [ ف َ ] (ن مف مرخم ) مخفف آفریده در اعلام و اسماء مرکبه ، چون به آفرید و دادآفرید و گردآفرید و ماه آفرید :
یکی خوب چهره پرستنده دید
کجا نام او بود ماه آفرید.

فردوسی .

چو هنگامه ٔ زادن آمد پدید
یکی دختر آمد ز ماه آفرید.

فردوسی .

ابا خواهر خویش به آفرید
بخون مژه هر دو رخ ناپدید.

فردوسی .

سرودی به آواز خوش برکشید
که اکنون تو خوانیش دادآفرید.

فردوسی .

بیامد به نزدیک گردآفرید
چو دخت کمندافکن او را بدید...

فردوسی .