ترجمه مقاله

آلودگی

لغت‌نامه دهخدا

آلودگی . [ دَ / دِ ] (حامص ، اِ) لَوث . آلایش . عادت باعمال زشت . || گناه . فسق . فجور. جرم . || شوخ . دَرَن . وَسَخ :
چو بشنید از او شاه به ، دین به
پذیرفت از او راه و آئین به
پر از نور ایزد بشد دخمه ها
وز آلودگی پاک شد تخمه ها.

دقیقی .


چنان دان که هرگز گرامی پسر
نبوده ست یازان بخون پدر
مگر مادرش تخمه را تیره کرد
پسر را به آلودگی خیره کرد.

فردوسی .


زن پاک تن را به آلودگی
برد نام و یازد به بیهودگی .

فردوسی .


ره داور پاک بنمودشان
از آلودگی ها بپالودشان .

فردوسی .


در این خرقه بسی آلودگی هست
خوشا وقت قبای می فروشان .

حافظ.


آلودگی خرقه خرابی ّ جهانست .

حافظ.


|| عَذِره . گوه :
در حدث افتد نداند بوی چیست
از من است این بوی یا آلودگیست .

مولوی .


- آلودگی آب ؛ تیرگی آن .
|| دَین . وام . بدهکاری .
ترجمه مقاله