آمختن
لغت‌نامه دهخدا
آمختن . [ م ُ ت َ ] (مص ) مخفف آموختن . تعلم . یاد گرفتن . || تعلیم . یاد دادن :
هرکه نامُخت از گذشت روزگار
نیز ناموزد ز هیچ آموزگار.
بیامد همانگاه نستور شیر
نبرده کیان زاده پور زریر
بکشتش بسی دشمنان بی شمار
که آمخته بد از پدر کارزار.
جهان را به آئین شاهی بدار
چو آمختی از پاک پروردگار.
اگرچند مردم ندیده بد اوی
ز سیمرغ آمخته بد گفتگوی .
بپروردشان از ره بدخوئی
بیامختشان کژّی و جادوئی .
برنج و بسختی جگر سخته بود
ز رستم هنرها بیامخته بود.
هرکه نامُخت از گذشت روزگار
نیز ناموزد ز هیچ آموزگار.
رودکی .
بیامد همانگاه نستور شیر
نبرده کیان زاده پور زریر
بکشتش بسی دشمنان بی شمار
که آمخته بد از پدر کارزار.
دقیقی .
جهان را به آئین شاهی بدار
چو آمختی از پاک پروردگار.
فردوسی .
اگرچند مردم ندیده بد اوی
ز سیمرغ آمخته بد گفتگوی .
فردوسی .
بپروردشان از ره بدخوئی
بیامختشان کژّی و جادوئی .
فردوسی .
برنج و بسختی جگر سخته بود
ز رستم هنرها بیامخته بود.
فردوسی .
