آموخته
لغتنامه دهخدا
آموخته . [ ت َ / ت ِ ] (ن مف / نف ) آمُخته . یادگرفته . متعلِّم . || فرهخته . مؤدَّب . || مدرَّب . دست آموز. رام شده .مأنوس . مربّی ̍. خوگر. خوگرفته . معتاد :
وزآن پس برفتند سیصد سوار
پس ِ بازداران همه یوزدار...
پلنگان و شیران آموخته
بزنجیر زرین دهان دوخته .
روان گرد بر گرد اسپرغمی را
تَذَروان آموخته ماده و نر.
- آموخته شدن ؛ خو گرفتن . عادت کردن . معتاد شدن .
- آموخته کردن ؛ دست آموز کردن . عادت دادن به .
- مثل گنجشک آموخته ؛ سخت مأنوس .
|| آمیخته .
وزآن پس برفتند سیصد سوار
پس ِ بازداران همه یوزدار...
پلنگان و شیران آموخته
بزنجیر زرین دهان دوخته .
فردوسی (از فرهنگ نویسان ).
روان گرد بر گرد اسپرغمی را
تَذَروان آموخته ماده و نر.
فرخی .
- آموخته شدن ؛ خو گرفتن . عادت کردن . معتاد شدن .
- آموخته کردن ؛ دست آموز کردن . عادت دادن به .
- مثل گنجشک آموخته ؛ سخت مأنوس .
|| آمیخته .