آهن جفت
لغتنامه دهخدا
آهن جفت . [ هََ ج ُ ] (اِ مرکب ) دستگاهی برای شیار کردن زمین کشت را، و آن آهنی است بر بن چوبی پیوسته و بگاوی بسته و چون کشاورز گاو براند آهن به زمین فروشود و بدرازا زمین را شکافد. گاوآهن . ایمر. ایمد. سپار. فدان . آهن شیار. آهن گاو. آهن آماج . آهن خیش . آماج . سنه .
