آیینه ٔ پیل
لغت‌نامه دهخدا
آیینه ٔ پیل . [ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آینه ٔ پیل :
ز آیینه ٔ پیل و هندی درای
خروش و نوا رفته تا دور جای .
ز آیینه ٔ پیل و زنگ شتر
صدف را شبه رست بر جای دُر.
شغبهای آیینه ٔ پیل مست
همه شانه بر پشت پیلان گسست .
و رجوع به آینه ٔ پیل شود.
ز آیینه ٔ پیل و هندی درای
خروش و نوا رفته تا دور جای .
شمسی (یوسف و زلیخا).
ز آیینه ٔ پیل و زنگ شتر
صدف را شبه رست بر جای دُر.
نظامی .
شغبهای آیینه ٔ پیل مست
همه شانه بر پشت پیلان گسست .
نظامی .
و رجوع به آینه ٔ پیل شود.
