اباد ا
لغتنامه دهخدا
اباد ا. [ اَ دَل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ نفرینی ) خدا براندازد. خدا نیست کناد :
اشکمش گفتی جواب بی طنین
که اباد اﷲ کیدالکافرین .
- اباده اﷲ ؛ نیست کناد خدای او را.
اشکمش گفتی جواب بی طنین
که اباد اﷲ کیدالکافرین .
مولوی .
- اباده اﷲ ؛ نیست کناد خدای او را.
