ابتراکلغتنامه دهخداابتراک . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کوشیدن . || بشتافتن . شتابیدن . || انداختن کسی را. || فروخفتن شتر. || بسیار باریدن . || عیب کردن ناموس و دشنام دادن . || بزیر سینه گرفتن . || ابتراک در قتال ؛ بزانو نشستن در کارزار.
