ابتشار
لغتنامه دهخدا
ابتشار. [ اِ ت ِ ] (از ع ، مص ) خوشحال شدن . خشنود شدن . || بشارت یافتن :
صد کراهت در درون تو چو خار
کی بود انده ، نشان ابتشار.
ای بسا در گور خفته خاک وار
به ز صد زنده بنفع و ابتشار.
صد کراهت در درون تو چو خار
کی بود انده ، نشان ابتشار.
مولوی .
ای بسا در گور خفته خاک وار
به ز صد زنده بنفع و ابتشار.
مولوی .
