ابراهیم عادلشاه

ابراهیم عادلشاه . [ اِ م ِ دِ ] (اِخ ) چهارمین پادشاه از سلسله ٔ عادلشاهی دکن در هندوستان ، فرزند اسماعیل شاه ، دومین از پادشاهان این دوده و نواده ٔ یوسف شاه مؤسس این سلسله است . به روایتی که در هندوستان شایع است یوسف شاه از سلاله ٔ سلاطین عثمانی و برادر سلطان محمد خان فاتح بوده و در زمان جلوس سلطان محکوم بقتل گردیده بود. مادرش او را بتدبیر رهانیده و او بایران و از آنجا به هندوستان رفته و بسلطنت رسیده است . ابراهیم صاحب ترجمه پس از برادر خودملو عادلشاه در سال 941 هَ .ق . جلوس کرد و پس از 24 سال سلطنت به سال 965 وفات یافت . در مدت سلطنت با همسایگان محاربات کرده مذهب تشیع را از کشور خویش برانداخت و مذهب حنفی را ترویج و ایرانیان را از ملک خویش اخراج و زبان فارسی را ترک کرده زبان اردو را زبان رسمی قرار داد. پایتخت او شهر بیجاپور بوده است .