ابراهیم بن بکوس

ابراهیم بن بکوس . [ اِم ِ ن ِ ب َ ] (اِخ ) عشاری ، معروف به ابن بکوس . مکنی به ابواسحاق . طبیبی ماهر و مترجمی زبردست بوده است و زبان سریانی و عربی نیکو میدانسته و او یکی از بیست وچهار طبیب است که عضدالدوله ٔ دیلمی در سال 368 هَ .ق . بخدمت بیمارستان عضدی گماشت و ابراهیم پس از ابتلاءبکوری نیز بطبابت اشتغال داشت . از تألیفات اوست کُنّاشی در طب و نیز قرابادینی و در آخر آن مبحثی راجعباینکه آب خالص ارطب از ماءالشعیر است . دیگر رساله ای در جدری . و او راست : کتاب فی الرؤیا. و کتاب الحس و المحسوس و کتاب اسباب النبات ثاوفرسطس را به عربی ترجمه و کتاب سوفسطیقای ارسطو را که ابن ناعمه بسریانی کرده به عربی آورده و نیز ترجمه ٔ سریانی ابن ناعمه را اصلاح کرده است . و هم بقولی نقل کتاب الکون والفساد ارسطو به عربی از اوست . (از ابن الندیم و جز آن ).