ابراهیم سامانی
لغتنامه دهخدا
ابراهیم سامانی . [ اِ م ِ ] (اِخ ) ابراهیم بن احمدبن اسماعیل . یکی از شاهزادگان سامانی . بواسطه ٔ مخالفت با نصربن احمد مدتی محبوس و پس از رهائی باز بسبب داعیه ٔ استقلال و محاربه و مغلوبیت به عراق عرب رفته و تا وقتی ابوعلی محتاجی از نوح بن نصر برادرزاده ٔ ابراهیم رنجیده گشت و خواست از ری بمحاربت او رود ابراهیم را از موصل بخواست و با وی بیعت کرد و با او ببخارا رفته امیر نوح را شکست داد. پس از آنکه امیر نوح مملکت خویش را بچنگ آورد ابراهیم اظهار ندامت کرد وچندی مرفه بود ولیکن باز گرفتار شده مکحول گردید.