ابراهیم قزوینی

ابراهیم قزوینی . [ اِ م ِ ق َزْ ] (اِخ ) سید ابراهیم بن سید محمد باقر قزوینی . فقیه شیعی . پدرش از قزوین به کرمانشاه منتقل شده بعض شاهزادگان را تعلیم میداده . سید ابراهیم از کودکی به عراق رفت و فقه آموخت .خانواده ٔ او مشهور به بیت قزاونه از محترمین خاندانهای عراقند. سید ابراهیم بزودی در علم شهرت یافت و بواسطه ٔ حسن اخلاق و خیرخواهی و بی طمعی مورد توجه واقعگردید و ریاست شیعه بدو منتهی شد. او رعایای ایران را که در عراق ساکن بودند حمایت میکرد و سور و قلعه ٔسامرا بناکرده ٔ اوست ، و انفاقات بسیار داشت . حکام عثمانی سید را احترام میکردند و سخنان او را می پذیرفتند. در سال 1264 هَ .ق . به وبا درگذشت . از کتب اوست : نتایج الافکار. ضوابط در اصول . دلائل الاحکام در فقه .