ابرجلغتنامه دهخداابرج . [ اَ رَ ] (ع ص ) نیکوچشم . (مهذب الاسماء). نیکو و فراخ چشم . بزرگ و خوش چشم . که چشم دارد سپیدی آن سخت سپید و سیاهی سخت سیاه . آنکه سپیده ٔ چشمش بزرگ بود و سیاهه نیکو. (مصادر زوزنی ). مؤنث : بَرْجاء.
