ابطان
لغتنامه دهخدا
ابطان . [ اِ ] (ع مص ) جامه را آستر کردن . جامه را بطانه کردن .زیره دادن جامه ای را. || تنگ برکشیدن ستور را. || شمشیر زیر کش گرفتن . || از خواص خود کردن . صاحب سرّ خود گردانیدن . درونی وخاصه کردن . محرم کردن کسی را. بخاصه کردن کسی را.
