ابغاء

ابغاء. [ اِ ] (ع مص ) بر طلب چیزی داشتن کسی را. یاری دادن بر جُستن چیزی . (زوزنی ). || سرکش و نافرمان و طاغی کردن ِ چیزی مانند مال و جاه کسی را.