ابلاس
لغتنامه دهخدا
ابلاس . [ اِ ] (ع مص ) مأیوس کردن . ناامیدکردن . || ناامید شدن . نومید شدن . مأیوس گشتن . || آواز نکردن ناقه از غایت خواهش گشن . || متحیر و اندوهگین و شکسته خاطر گردیدن . شکسته و اندوهگین شدن . غمگین شدن . || خاموش ماندن از اندوه . || بریده حجت شدن .
