ابلوج
لغت‌نامه دهخدا
ابلوج . [ اَ ] (معرب ، اِ) معرب از فارسی آبلوچ . قند سفید یا شکر سفید یا قند سوده یا قند نرم سفید یا قند مطلق و یا شکر مطلق . آبلوج :
گفت عطار ای جوان ابلوج من
هست نیکو بی تکلف بی سخن .
آورده نظم و نثر تو کان هست قوت روح
ابلوج قند را بشمار مکرران .
ای در ره مزعفر ابلوج قند گردی
با لحم چرب و سرخش بزغاله روی زردی .
در بیت ذیل ِ مولوی ابلوج وصف قند، شاید به معنی سفید آمده است :
امروز ز کندهای (قندهای ) ابلوج
پهلوی جوالها دریده .
|| نوعی میوه .
گفت عطار ای جوان ابلوج من
هست نیکو بی تکلف بی سخن .
مولوی .
آورده نظم و نثر تو کان هست قوت روح
ابلوج قند را بشمار مکرران .
بسحاق اطعمه .
ای در ره مزعفر ابلوج قند گردی
با لحم چرب و سرخش بزغاله روی زردی .
بسحاق .
در بیت ذیل ِ مولوی ابلوج وصف قند، شاید به معنی سفید آمده است :
امروز ز کندهای (قندهای ) ابلوج
پهلوی جوالها دریده .
مولوی .
|| نوعی میوه .
