ابن ابار

ابن ابار. [ اِ ن ُ اَب ْ با ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبداﷲبن ابی بکر قضاعی (595-658 هَ .ق .). مورخ و شاعر و ادیب . تولد او در شهر بلنسیه . و نزد حکام بلنسیه صاحب سر بوده . وقتی مسیحیان این شهر را محاصره کردند به سفارت نزد امیر تونس رفت و از او درخواست که مسلمین اندلس را یاری دهد لیکن چون مسیحیان شهر بلنسیه را متصرف شدند ابن ابار با عائله ٔ خود از وطن خویش هجرت کرده بتونس رفت و رازدار یا صاحب السر سلطان تونس شد و نوشتن طغرا به او محول گشت . چندی نیز معزول و باز بکار سابق گماشته شد. در آخر بعلت بدرفتاری ، درباریان را از خود ناراضی و سلطان را خشمگین ساخت تا روز چهارشنبه 20 محرم 658 کشته شد. و جسد او را با تمام مصنفات و اشعار وی که بدست آوردند بیک جا بسوختند. این مرد بعلت نامعلومی معروف به الفار (موش ) بوده . از اوکتب ذیل باقی مانده است : کتاب التکمله که متمم کتاب الصله ٔ ابن بشکوال است . المعجم فی اصحاب القاضی الامام ابی علی الصدفی . کتاب الحلةالسیراء. و این سه در اروپا چاپ شده است . کتاب اعتاب الکتاب . کتاب تحفةالقادم .