ابن ابی دواد

ابن ابی دواد. [ اِ ن ُ اَ دُ ](اِخ ) قنسرینی احمدبن ابی دواد فرج بن جریر (160-240 هَ .ق .). از دانشمندان عهد خود و قاضی القضاة بود. شعرا و اهل ادب را ترویج می کرد و خود شعر نیکو میسرود. در آخر عمر به مرض فالج مبتلا گردید و منصب او به پسرش تفویض شد و در سال 237 پدر و پسر مورد غضب متوکل خلیفه شدند و از آنان مال بسیار به مصادره گرفتند وهر دو را از سرمن رأی نفی کردند. (از ابن خلکان ).