ابن ابی عمیر
لغت‌نامه دهخدا
ابن ابی عمیر. [ اِ ن ُ اَ ع ُ م َ ] (اِخ ) محمدبن زیادبن عیسی . فقیه و محدث شیعی . اصلاً از غیر عرب و میان فقهای شیعه مشهور و معتمد است . جاحظ در کتاب البیان و التبیین و هم در کتاب مفاخرت بین عدنانیه و قحطانیه از او روایت دارد. در زمان هرون خلیفه چهار سال مسجون بود و در بند، او را شکنجه کرده اند و بیش از صدهزار درم زیان مالی دیده و کتابخانه ٔ او نیزاز میان برفته و معهذا محفوظات او معوَّل ٌعلیه خاصه است . مشهورترین مؤلَّفات او کتاب نوادر او میباشد.
