ابن دهن
لغتنامه دهخدا
ابن دهن . [ اِ ن ُ ؟ ] (اِخ ) طبیب بیمارستان برامکه . یکی از نَقَله و مترجمین از هندی به عربی و ازجمله ٔ کتبی که نقل کرده است کتاب استنکرالجامع. کتاب سند ستاق (صفوةالنجح ). (از ابن الندیم ). رجوع به ابن دهان طبیب ناقل کتب هند شود.