ابن ربن

ابن ربن . [ اِ ن ُ رَب ْ ب َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن سهل ربن طبری . طبیب یهودی . ربن که بدو منسوب است لقب سهل است که از احبار یهود بود و ابن ربن علی به طبرستان در خدمت ولاة آنجا از قبیل مازیاربن قارن و دیگران بسر میبرد و علم حکمت و طبیعیات آموخته بود و بواسطه ٔ فتنه ای که در آنجا افتادنفی شده بری آمد و محمدبن زکریای رازی از او استفادات بسیار کرد. آنگاه از ری بسرمن رأی رفته ومعتصم خلیفه اسلام آورد و از ندمای خلیفه گردید. او را تصنیفات بسیار است ، ازجمله : فردوس الحکمه . تحفةالملوک . کُنّاش الحضره . منافع اطعمة والاشربة والعقاقیر. (قفطی ).