ابن الاماملغتنامه دهخداابن الامام . [ اِ نُل ْ اِ ] (اِخ ) نام معزمی که بزمان معتضد خلیفه میزیسته و بطریقه ٔ محموده با اسماء خدای جل اسمه عزائم می کرده . (ابن الندیم ).
