ابن بابویه

ابن بابویه . [ اِ ن ُ ی َ / ب ِ وَی ْه ْ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی . فقیه معروف شیعی . در مدینه ٔ قم فقه آموخت و هم بدانجا تجارت می ورزید. در سال 328 هَ .ق . صحبت حسین بن روح را به بغداد دریافت . او را تصنیفات چند و بقول ابن الندیم دویست کتاب در فقه و حدیث بوده است . از آن جمله است کتاب شرایع و کتاب الرساله . صاحب مجمعالبحرین در ماده ٔ قرمط گوید علی بن بابویه را در مکه قرامطه شهید کردند و در بعض نسخ نجاشی آمده است که او در بغداد وفات کرد لکن هر دو قول درست نمینماید چه روضه ٔ او بقم و از دیرباز مزار شیعیان بوده است و او را سه فرزند آمد از کنیزکی دیلمی . وفات او329 بوده است .