ابن تلمیذ
لغتنامه دهخدا
ابن تلمیذ. [ اِ ن ُ ت ِ ] (اِخ ) معتمدالملک ابوالفرج یحیی بن تلمیذ نصرانی . طبیب معروف عصر عباسیان . او بر شعر و ادب نیز مسلط بوده و تا آخر عمر عهد مستظهر خلیفه بزیسته و مال بسیار گرد کرده و512 هَ .ق . درگذشته است . (اخبارالحکماء قفطی ).