ابن حجاج

ابن حجاج . [ اِ ن ُ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابوعبداﷲ حسین بن احمدبن محمدبن جعفر. شاعری شیعی و مدیحه سرا. او پادشاهان و وزراء از آل بویه رامدح گفته و از دست عزالدوله بختیار چندی محتسب بغداد بوده است . طبع او در شعر بهزل می گرائیده ، دیوان کامل او از میان رفته لکن شریف رضی قسمت جِدّ آنرا به نام النظیف من السخیف گرد کرده است . وفات 391 هَ .ق .