ابن حجه

ابن حجه . [ اِ ن ُ ح ِج ْ ج َ ] (اِخ ) ابوالمحاسن تقی الدین ابوبکربن علی بن عبداﷲ قادری حنفی ازراری . شاعر و ادیب عرب به عصر ممالیک مصر و شام (767 -837 هَ .ق .). مولد وی حماة شام ، و از این او را ازراری گویند که در جوانی از فروختن گوی گریبان وجه معاش کردی . ابتدا بقاهره رفت و در دارالانشاء کتابت میکرد.او راست خزانةالادب و غایةالارب در علم بدیع و آن شرح قصیده ٔ بدیعیه است که هر بیت آن شامل صنعتی از بدیعباشد و هم نام آن صنعت در آن بیت آمده است . و آنگاه که بارزی ، حامی و برکشنده ٔ وی در 830 وفات کرد ابن حجه به وطن خویش بازگشت و در آنجا به سال 837 بمرد.