ابن حوطا

ابن حوطا. [ اِن ُ ح َ طِل ْ لاه ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن سلیمان بن داود اندلسی (549-612 هَ .ق .). دانشمندی جامع فنون ادب و فقه بوده و در مغرب کسی باندازه ٔ او سماع نداشته است . او چندی قاضی اشبیلیه و قاضی قرطبه و مرسیه بودو در غرناطه درگذشته است . مولد او به انده است . صاحب روضات گوید: مردم اسپانیا امثال کلمه ٔ حوت و عود رابفتح اول گویند و در تصغیر لامی مشدد بر آن الحاق کنند و این لام در مؤنث مفتوح و در مذکر مضموم باشد.