ابن خیاط
لغت‌نامه دهخدا
ابن خیاط. [ اِ ن ُ خ َی ْ یا ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن احمدبن منصورالحیاط السمرقندی النحوی اللغوی . از سمرقند به بغداد هجرت کرده . او را با ابراهیم بن السری الزجاج صحبت و مناظره ای است و مذهب کوفیین و بصریین را خلط می کرده . کتب ذیل از اوست : کتاب النحوالکبیر. معانی القرآن . کتاب المقنع. کتاب الموجز. (ابن الندیم ).
